บริการการวางแผนทางการเงินที่ท่านจะได้รับจาก iPlanWealth

การวางแผนการเงินส่วนบุคคล คือการสร้าง ใช้งาน ปรับปรุง และแก้ไข แผนงานเพื่อความสำเร็จตามเป้าหมายการเงินของบุคคลหนึ่งบุคคลใดโดยเฉพาะ โดยแนวคิดของแผนเน้นถึงเป้าหมาย นับตั้งแต่จุดแรกเริ่มของการวางแผนการลงทุน มากกว่าการใช้เครื่องมือทางการเงินแบบใดแบบหนึ่งหรือมากกว่านั้น เพื่อแก้ไขปัญหาการเงินบางปัญหาเท่านั้น

การวางแผนทางการเงิน (Financial Planning)

คนส่วนใหญ่มักจะเข้าใจว่าการวางแผนทางการเงินคือการซื้อของ เช่น ซื้อทอง ซื้อกองทุน ซื้อหุ้น หรือซื้อประกัน แต่จริงๆแล้ว การวางแผนทางการเงิน ไม่ใช่การซื้อของ แต่คือ "วิธีการจัดสรรเงินและบริหารเงินเพื่อให้บรรลุเป้าหมายทางการเงิน (Financial Goals) ได้ตามที่ต้องการ"

ทำไมเราต้องวางแผนการเงินกันล่ะ?

สาเหตุหลักที่เราต้องวางแผนการเงินเป็นเพราะอัตราดอกเบี้ยเงินฝากธนาคารในปัจจุบันที่น้อยมากจนไม่สามารถโตตามเงินเฟ้อได้ทัน ทำให้ค่าเงินของเราลดลง ค่าครองชีพที่สูงขึ้น ประกอบกับสินค้าการเงินที่มีหลากหลายและซับซ้อนมากขึ้น ดังนั้นเราจึงต้องมีการจัดสรร และบริหารเงินว่าจะเอาเงินวางไว้ที่ไหนที่จะได้ผลตอบแทนที่ชนะเงินเฟ้อ นอกจากนี้แต่ละคนยังมีเป้าหมาย สถานะ และ Lifestyle ที่แตกต่างกัน บางคนอยู่ในวัยเพิ่งเริ่มทำงาน อยากมีเงินเก็บ อยากลงทุน บางคนเพิ่งสร้างครอบครัว มีลูก อยากสร้างความอุ่นใจให้ครอบครัว อยากมีเงินเก็บเพื่อให้ลูกได้เรียนสูงๆ บางคนทำงานมานาน อยากได้ความมั่นคงในอนาคต อยากมีเงินใช้เพียงพอยามเกษียณ

เพราะฉนั้น การวางแผนการเงินจึงเป็นเรื่องส่วนบุคคล (Personal Financial planning) ที่จะวางแผนเพื่อตอบโจทย์ ความต้องการ และเป้าหมายในชีวิตของคนแต่ละคนโดยเฉพาะ นักวางแผนการเงินสามารถช่วยคุณได้นะค่ะ  นักวางแผนการเงินจะทำหน้าที่ค้นหาเป้าหมายทางการเงินของคุณ เช่น มีเงินเท่าไหร่ถึงพอเกษียณอายุ ต้องเตรียมเงินเท่าไหร่ถึงจะพอส่งลูกเรียนต่างประเทศ แล้วจัดหาสินค้าทางการเงินเพื่อบรรลุเป้าหมายทางการเงินตามที่คุณต้องการ

รู้อย่างนี้แล้วคงไม่มีใครไม่อยากวางแผนการเงิน เพราะการวางแผนการเงินคือการวางแผนชีวิตนั่นเอง วันนี้คุณพร้อมที่จะเริ่มวางแผนทางการเงินกันหรือยังค่ะ

รสสุคนธ์ วราเศรษฐ์
FChFP

“ประกันสุขภาพต้องเคลมถึงจะคุ้ม? แค่คิดก็ผิดแล้ว”
ความเข้าใจที่ผิดเพี้ยนไปจากหลักการที่ถูกต้อง ของการทำประกันสุขภาพ คือการคิดว่า ทำแล้ว “คุ้ม” หรือ “ไม่คุ้ม” ครับ ความผิดเพี้ยนจะมาในรูปแบบของการสมมติว่า จ่ายเบี้ยประกันไปแล้วกี่ปี ถ้าได้เคลม หรือไม่ได้เคลม จะคุ้มเงินหรือไม่

การทำประกันสุขภาพ เป็นการ “โอนความเสี่ยง” ไม่ใช่ “การลงทุน” ดังนั้น เราไม่สามารถคำนวณได้ครับว่ามันจะคุ้มหรือไม่ เพราะเราไม่มีทางรู้ว่าความเสี่ยงเกิดขึ้นเมื่อไหร่

การคำนวณว่า จ่ายเบี้ยไปแล้วเท่าไหร่ ถ้าเคลมจะได้เงินกลับมาคุ้มไหม เก็บเงินไว้จ่ายค่ารักษาพยาบาลเองคุ้มกว่าไหม ยิ่งหลงทาง ยิ่งผิดหลักการครับ เพราะคำถามที่เกิดขึ้นคือ “แน่ใจหรือไม่ว่า เงินที่เก็บไว้ ณ ขณะนั้น เพียงพอต่อค่ารักษาพยาบาลที่อาจจะเกิดขึ้นในแต่ละช่วงชีวิต”
การทำประกันสุขภาพหรือการโอนความเสี่ยงคือการ “ซื้อของ” ครับ

การซื้อของที่ว่าคือการซื้อ “ความปลอดภัย” ให้แก่ทรัพย์สินหรือพอร์ทการเงินที่แต่ละบุคคลจัดสรรเงินไปลงทุน ไปเก็บออม ไปใช้จ่ายในที่ต่างๆ
ซึ่งค่าความปลอดภัยที่เราต้องจ่ายก็คือ “เบี้ยประกัน” นั่นแหละครับ คำนวณไปเลยว่า ปีนี้ เราจ่ายเบี้ยประกันจ่ายทิ้งไปเท่านี้ ไม่คิดหวังที่จะป่วยเพื่อให้ได้เคลม แต่ถ้าโชคร้าย มีการเจ็บป่วยหรืออุบัติเหตุ ไม่ว่าจะเบาหรือรุนแรง เราจะมีคนรับผิดชอบ ไม่ต้องดึงเงินจากบัญชีออมทรัพย์ ไม่ต้องขายคืนหน่วยลงทุนหรือหุ้น ไม่ต้องไปเอาเงินที่เก็บไว้ซื้อรถ ซื้อบ้าน เพื่อตนเองเรียนต่อ เพื่อให้ลูกเรียน เพื่อเกษียณ ฯลฯ มาจ่ายเป็นค่ารักษาพยาบาล

การที่บุคคลจ่ายเบี้ยประกันสุขภาพไปหนึ่งปี โดยที่ไม่ได้เคลม ไม่ได้แปลว่าเขาไม่ได้อะไรเลย ไม่ได้แปลว่าเขาเสียเงินไปเปล่าๆ แต่เขาได้ “ความปลอดภัย” ของทรัพย์สินในปีนั้นๆไปแล้วครับ แล้วก็คิดเป็นปีต่อปีไป ไม่ต้องมาเก็บสะสม ขึ้นปีใหม่ก็ซื้อใหม่ หรือไม่ซื้อก็ตามแต่จะตัดสินใจ
มันเหมือนเป็นการซื้อสิ่งที่เป็นนามธรรม แต่ทุกวันนี้ เราซื้อสิ่งที่เป็นนามธรรมกันเรื่อยๆในชีวิตประจำวันอยู่แล้วครับ
เช่น ทำไมเรานั่งแทกซี่ แทนที่จะนั่งรถเมล์ นั่นก็เพราะเพื่อ “ความสะดวกสบาย” และ “ความรวดเร็ว” เพียงแต่สิ่งเหล่านั้นมันได้รับ ณ ขณะนั้นและรับรู้ได้ แต่ “ความปลอดภัย” มันเป็นเรื่องของความเสี่ยง ซึ่งคนที่จะตระหนักและรับรู้ได้ถึงคุณค่าของ “ความปลอดภัย” จะมีเฉพาะคนที่ “ไม่ประมาท” เท่านั้นครับ

ถ้าให้ยกตัวอย่าง เช่น บุคคลหนึ่งมีรายได้ 1,000,000 บาทต่อปี เขาจัดการความเสี่ยงได้ 2 กรณีคือ (ทั้งหมดเป็นเลขสมมตินะครับ)

1. ทำประกันสุขภาพ 30,000 บาทต่อปี (หรือ 3% ของรายได้) มีเงินเหลือ 970,000 บาท (หรือ 97% ของรายได้) และยอมจ่าย 3% ของรายได้ทุกปี เพื่อการันตีว่า 97% ของรายได้ทั้งหมด เขาสามารถที่จะนำไปใช้ ลงทุน เก็บออม จับจ่ายใช้สอย ได้ตามวิถีชีวิตและวิถีทางของเขาอย่างแน่นอน ทุกๆปี

2. ไม่ทำประกันสุขภาพ และต้องการเงินทั้งหมด 1,000,000 บาทต่อปี และนำเงินไปใช้ ลงทุน เก็บออม จับจ่ายใช้สอย ตามวิถีชีวิตและวิถีทางของเขา แต่เมื่อเกิดเจ็บป่วยหรืออุบัติเหตุ ก็ค่อยวัดระดับความรุนแรงเอาครับ ว่ามันจะกระทบกับเงินออม เงินลงทุน เงินที่จะต้องกินใช้น้อยลง เพื่อมาจ่ายค่ารักษาพยาบาลเอง มากน้อยแค่ไหน เงิน 1,000,000 บาทในปีที่เกิดเหตุนั้น จะถูกดึงไปใช้เท่าไหร่ และจำเป็นจะต้องไปดึงเงินในปีก่อนหน้าแต่ละปีมาใช้ด้วยหรือไม่

ทั้งสองวิธีนี้ ขึ้นอยู่กับว่าแต่ละบุคคลนั้น พอใจในการรับความเสี่ยงแบบไหน
สำหรับข้อ 1 ต้องพิจารณาให้ดีว่าการจ่ายเบี้ยประกันนั้น เหมาะสมกับพอร์ทการเงินและวิถีการดำเนินชีวิตหรือไม่
ส่วนข้อ 2 สิ่งที่อันตรายไม่ใช่แค่เรื่องของความเสี่ยงภัยที่อาจเกิดขึ้น แต่ที่อันตรายกว่าคือสัญชาตญาณการเข้าข้างตัวเองของมนุษย์ ที่มักคิดว่าใช้ช่วงชีวิตของตน หากเจ็บป่วยก็ป่วยน้อย หากเกิดอุบัติเหตุก็เป็นแค่อุบัติเหตุเล็กๆ ไม่มีโอกาสที่ตนจะพบกับช่วงเวลาที่ยากลำบากของชีวิต
การตัดสินใจนั้นจะขึ้นอยู่กับแผนทางการเงินของแต่ละบุคคลครับ

 

ถ้าคุณพ่อคุณแม่จะให้ของขวัญลูกสักชิ้นหนึ่ง คุณพ่อคุณแม่ส่วนใหญ่คงอยากให้ลูกเรียนหนังสือสูงที่สุดเท่าที่ลูกจะสามารถเรียนได้ ในหลักการวางแผนทางการเงิน การวางแผนทุนการศึกษา (Education Planing) ถือเป็นเรื่องที่จำเป็น (Serious) เพราะการศึกษาเป็นสิ่งสำคัญที่จะทำให้ลูกมีอนาคตที่ดี กว่าลูกคนหนึ่งจะเรียนจบปริญญาตรี โท หรือเอก คงต้องใช้เงินเป็นจำนวนมาก ยิ่งถ้าเรียนโรงเรียนเอกชน หรือโรงเรียนนานาชาติ หรือเรียนต่างประเทศ ก็ยิ่งใช้เงินหลายล้านบาท วันหนึ่งถ้าลูกของคุณพ่อคุณแม่ต้องเรียนมหาวิทยาลัยเอกชนหรือต่างประเทศต้องใช้เงินหลายล้าน  คุณพ่อคุณแม่คงรู้สึกกังวลเป็นอย่างมาก เพราะช่วงที่ลูกเรียนมหาวิทยาลัยก็เป็นช่วงใกล้เกษียณอายุของคุณพ่อคุณแม่ด้วย ไหนจะต้องเตรียมเงินสำหรับการเกษียณอายุของคุณพ่อคุณแม่เองและจะต้องเตรียมเงินสำหรับทุนการศึกษาลูกอีก ...จะดีกว่าไหมครับถ้าวันนี้เราจะเริ่มวางแผนทุนการศึกษาสำหรับของลูกตั้งแต่เนิ่นๆ เมื่อถึงเวลาที่ลูกต้องใช้เงินสำหรับการศึกษา คุณพ่อคุณแม่จะได้สบายใจว่ามีเงินเพียงพอสำหรับอนาคตที่ดีของลูกอย่างแน่นอนครับ

วิโชค อนุรักษ์วงศ์ศรี
FChFP